Over Gert Wiersma


Na mijn HBO-opleiding ben ik enkele jaren werkzaam geweest in het volwassenenonderwijs. Vanuit het onderwijs ben ik overgestapt naar een management-functie en heb 10 jaar gewerkt in een aantal leidinggevende en marketingfuncties in de zakelijke dienstverlening.
In 1997 ben ik, samen met mijn vrouw Karen Koomans, in Nieuwe Pekela een hondenschool begonnen: Hondenschool en Adviescentrum 't HOS. In 12 jaar tijd hebben we deze hondenschool uitgebouwd tot één van de grootste hondenscholen in noordoost Nederland, met een uitstekend kwaliteitsimago. Na 12 jaar werd het tijd voor iets anders. Ik heb lang met de gedachte rondgelopen om ooit iets te gaan doen in de uitvaartbranche.
Op 19 oktober 2006 overleed mijn vader en 13 januari 2008 overleed mijn moeder. Bij beiden was het een stervensproces dat ik van heel dichtbij heb mogen meemaken.

Het overlijden van mijn ouders heeft er toe geleid dat ik de stap heb genomen om de opleiding tot uitvaartverzorger te volgen. Tijdens deze opleiding kwam ik veelvuldig in contact met uitvaartondernemers en heb ik natuurlijk meerdere uitvaarten mogen bijwonen. Regelmatig kwam ik bij uitvaarten die nog grotendeels ingevuld werden door de uitvaartverzorger en niet door de familie. Dit gebeurde niet uit onwil van de uitvaartverzorger, maar meer vanuit een houding dat veel dingen nu eenmaal gebruikelijk zijn, dus "waarom zouden we dat dan veranderen?" En steeds weer dacht ik: Dat kan toch ook anders? Nabestaanden kunnen er toch veel meer bij betrokken worden? Zelf bepalen hoe ze het willen hebben? Een uitvaart kan toch veel meer passen bij een overledene?



Vaak zijn uitvaarten nog zo traditioneel: met mannen in pandjesjassen met hoge hoeden en zwarte handschoenen, met traditionele gebruiken waarvan lang niet altijd meer duidelijk is wat daar de betekenis van is.

Al tijdens de opleiding bedacht ik dat dat echt anders kan. Meer passend bij de nabestaanden, meer passend bij de overledene. En dus besloot ik mijn eigen uitvaartbedrijf te starten: Gert Wiersma, Uitvaartverzorging. Niet omdat ik vind dat alles anders moet, maar wel omdat ik vind dat veel dingen anders zouden kunnen.



Het verdriet van een overlijden kun je niet veranderen, moet je ook niet willen veranderen. Maar een passende uitvaart met grote betrokkenheid van de nabestaanden kan wel helpen om het verdriet een plaats te geven, om een moeilijk rouwproces goed te beginnen. Ieder mens heeft recht op een waardig einde, passend bij hem of haar. Een einde dat recht doet aan zijn of haar manier van leven, aan zijn of haar waarde voor de nabestaanden. Kortom: een uitvaart waarop nabestaanden, door hun verdriet heen, met een goed gevoel kunnen terugkijken. Vanuit dat uitgangspunt ben ik in 2008 mijn uitvaartonderneming gestart. Als een uitvaartverzorger die niet uitgaat van wat gebruikelijk is, maar samen met nabestaanden wil bespreken hoe de uitvaart het meest passend is in te vullen.